Rozdział 3 ,,Ocalenie"

Ten rozdział dedykujemy Wiktorii Kot i Patrycji Jagiełło, za komentarze i obserwowanie nas. Jesteśmy bardzo wdzięczne i pomimo, że was nigdy nie spotkałyśmy (ale mamy nadzieję, że tak się stanie) chcemy nazywać was naszymi przyjaciółkami. Wszystkich, którzy nas czytają chcemy tak nazywać [:')] Życzymy miłego czytania!


...........................człowiek, OMG , to CZŁOWIEK!!! Nie widziała go długo bo w końcu wpadł do wody.
-O rany, muszę my pomóc. NIE ELSA TO ZABRONIONE!- karciła się, ale zobaczyła, że się nie wynurza.
-Ja chyba tracę rozum- powiedziała rezygnująco, wskoczyła pod wodę i jak najszybciej do niego podpłynęła. Przyjrzała mu się. Miał białe włosy, bladą cerę, granatową oszronioną bluzę, brązowe spodnie 3/4 i długą laskę w prawej ręce.
Był nieprzytomny i miał dużo naprawdę sporych i mniejszych ran. Delikatnie objęła dłońmi jego twarz, wtedy lekko otworzył oczy, ale po chwili znowu je zamknął.
-Przystojniak- zaśmiała się pod nosem, jednak opamiętała się. Objęła go ramieniem i wypłynąwszy na powierzchnie zaczęła płynąć w stronę brzegu.
        ......................................5 min później...............................................
Położyła go na piasku, a sama usiadła obok. Popatrzyła na niego.

-Chyba żyje- pomyślała widząc, że jego klatka piersiowa lekko podnosi się i opada.
-Trzeba ci będzie pomóc- wyszeptała troskliwym głosem, gładząc go po policzku.
Położyła swoją dłoń na jego sercu i zaczęła śpiewać:
-Śnieżko, światło zbudź,
 pokaż moc i dar,
odwróć czasu bieg
i zwróć mi dawny skarb,
Ulecz każdą z ran,
odmień losu plan,
co stracone znajdź
i zwróć mi dawny skarb,
mój dawny skarb!- w czasie gdy śpiewała, jej naszyjnik zaczął świecić i promieniować błękitnym blaskiem, potem tym samym błękitem zaczęły promieniować jej włosy, potem jej ramiona, zaczęło przechodzić przez łokcie, aż dotarło do jej dłoni. Na sercu chłopaka pojawiła się spora śnieżynka, a sam zaczął lekko promieniować. Mnóstwo śnieżynek krążyło wokół nich, a piasek pod nimi pokrył się szronem. Kiedy zakończyła wszystko wróciło do normy, a białowłosy chłopak nie miał ani jednego zadrapania.
-No, tylko tyle mogę zrobić (to się nazywa skromność XD), pa, może jeszcze kiedyś cię zobaczę- wyszeptała uśmiechając się troskliwie i pocałowała go w policzek. On wtedy bardzo powoli, lekko otworzył  oczy, na co syrena uśmiechnęła się, pokazując swoje śnieżnobiałe zęby. Nagle usłyszała nad sobą huk, więc podniosła głowę i zobaczyła........sanie? zaprzężone w renifery, które latały? Szybko zsunęła się z piasku do wody i odpłynęła na kilka metrów. Zobaczyła, że do chłopaka podbiegają jakieś istoty, które już kiedyś widziała.
-Ymmm....o rany, czy mi się wydaję czy to są STRAŻNICY MARZEŃ, o kurczę, zaraz, skoro oni to oni, to znaczy, że ja uratowałam właśnie Jacka Frosta. Ja nie mogę!!!
Kiedy zobaczyła, że ten Jack podnosi się ( przy ich pomocy) kamień spadł jej z serca.
-Do zobaczenia- wyszeptała i popłynęła z powrotem do domu.

 Nie chcemy mieć problemów z prawami autorskimi więc od razu mówimy, że te rysunki są z google grafiki :)